مقاله مضمون قانونی مراقبت  پرستاری روانپزشکی در 86 صفحه WORD قابل ویرایش

 

“پینل Pinel فوراً کاتون Couthon را به بخش دیوانگان راهنمائی کرد، جائی که منظره‌ای از سلول ها تأثیر دردناکی روی او داشت. کاتون درخواست کرد همة بیماران را جمع کنند، از اغلب آنها توهین شنید، فضای بی شرمانه ای حس کرد، بی فایده بود مصاحبه را ادامه دهد، کاتون نزد پنیل برگشت و گفت: اکنون همشهری آیا خودت دیوانه ای که می خواهی چنین حیوانات چهارپائی را از زنجیر آزاد کنی؟‌ پینل به آرامی گفت : ای همشهری من متقاعد شده ام که این مردان دیوانه بسیار سرکش شده اند فقط باین دلیل که از هوا و آزادی محروم بوده اند.”

Philippe Pinel: Traite Complet do Ragime Sanilaire des Alienes 56 (1936)

 

Legal Context of Psychiatric Nursing Care

عناوین این بخش :                        Topical Outline

·        بستری شدن بیمار	·                   Haspitalizing the Patient
·        ترخیص	·                   Discharge
·   تعهد بیمار سرپائی	·                   Outpatient Commitment
·       حقوق بیمار	·                   Patients’ Rights
·   اقدامات وضع قوانین	·                   Legislative Initiatives
·   روانپزشکی و مسئولیت جنایی	·                   Psychiatry and criminal Responsibility
·   نقش قانونی پرستار	·                   Legal Role of The Nurse

 

 

“مضمون قانونی مراقبت پرستاری روانپزشکی”

رابطه بین روانپزشکی و قانون تنش بین حقوق فردی و نیازهای اجتماعی را منعکس می کند. بحث و بررسی در مورد رفتار انسان و روابط و مسئولیتهائی که بین مردم وجود دارد در روانپزشکی و حقوق شبیه هم هستند. هر دو مورد همچنین نقشی را در کنترل رفتار اجتماعی نامطلوب ایفا می کنند و با یکدیگر تجزیه تحلیل می کنند که آیا مراقبت هائی که بیماران روانپزشکی دریافت می کنند “درمانی” ، “حفاظتی” ، “جلوگیری کننده” یا “کیفری” هستند.

همچنین تفاوت هائی بین قانون و روانپزشکی وجود دارد. بعنوان مثال روانپزشکی به رفتار فرد و رضایت او از زندگی ارتباط دارد ، در مقابل قانون نتیجه رفتار افراد و اجرای مقرراتی را مورد خطاب قرار می دهد که عملکرد منظمی را بین گروههای مردم ترغیب می نماید.

رعایت مفاد قانون مراقبت، برای همه پرستاران روانپزشکی مهم است، زیرا این مفاد به حق بیماران و کیفیت مراقبت دریافتی آنان توجه دارد. در طی دو دهه اخیر، حقوق مدنی، جنائی و مصرف کننده بیماران وضع شده و از طریق سیستم قانونی توسعه یافته است. بیماران روانی و خانواده آنها از قانونی استفاده می کنند که شکایات مشروع خود را بیان کنند و برای تغییراتی مبارزه کنند که مراقبت روانپزشکی در ایالات متحده آمریکا فراهم نموده است. بسیاری از قوانین از یک ایالت تا ایالت دیگر فرق می کند و پرستاران روانپزشکی بایستی با مفاد قانونی ایالتی که در آن کار می کنند آشنا باشند. این دانش، آزادی پرستار و بیمار هر دو را گسترش می دهد و در نهایت نتایج بهتری را برای مراقبت از بیماران روانپزشکی در بر خواهد داشت.

بستری شدن بیمار                 Hospitalizing The Patient

بستری شدن می تواند برای فرد جنبه های “ضربه زننده” Traumatic یا “حمایتی” supportive داشته باشد، که این امر بستگی به مرکز بستری، طرز برخورد خانواده و دوستان، پاسخ کارکنان و نوع پذیرش داشته باشد. سه نوع پذیرش عمده وجود دارد: “غیررسمی” Intormal “داوطلبانه” Voluntary و “غیرداوطلبانه” (Commitment) Involuntary جدول زیر ویژگیهای ممتاز این سه مورد را بطور خلاصه نشان می دهد.

بستری غیرداوطلبانه	بستری داوطلبانه	بستری غیررسمی
درخواستی از بیمار وجود ندارد	فرم کتبی پذیرش توسط بیمار	درخواست شفاهی بیمار	بستری
آزادی با اجازه بیمارستان یا دادگاه و نه خود بیمار	آزادی ترک بیمارستان	آزادی ترک بیمارستان	ترخیص
عدم تمایل بیمار به ماندن بستگی به قانون دارد	نگهداری و حفاظت کامل بیمار	نگهداری و حفاظت کامل بیمار	حقوق مدنی
بیماری روانی مشخص و یا موارد زیر: - خطرناک بودن برای خود یا دیگران - نیاز به درمان - عدم تشخیص نیازهای ابتدائی خود	کمک درمانی اختیاری	کمک درمان اختیاری	حقانیت

 

 

  ·   وقتی برای اولین بار جلوی بیمارستان روانپزشکی قدم می زدید چه احساسی داشتید؟ چگونه می توانستید از درک و پاسخ های خود استفاده کنید تا پرستاری بهتری را برای بیماران پذیرش شده بابت درمان در داخل بیمارستان فراهم نمائید؟

پذیرش غیر رسمی                      Informal Admission

بمانند پذیرش در هر بیمارستان عمومی است. ورود به بیمارستان و ترخیص از آن می تواند شفاهی درخواست شود. فرد آزاد است هر وقت که بخواهد بیمارستان را ترک کند. اگر بیماران قبل از اینکه درمان آنها کامل شود تصمیم به ترک بیمارستان را بنمایند اغلب از آنها درخواست می شود که برای خروج امضاء بدهند (در قبال توصیه پزشکی) “AMA” ولی الزامی نمی باشد.

پذیرش داوطلبانه                   Voluntary Admission

تحت این عنوان هر شهروند با سن قانونی (مشروع) می تواند کتباً (معمولاً روی یک فرم پذیرش استاندارد) درخواست پذیرش به بیمارستان خصوصی یا عمومی روانپزشکی را ارائه دهد. فرد موافقت می کند که درمان شود و از قوانین بیمارستان پیروی نماید. افراد می توانند بر مبنای تصمیم شخصی یا توصیه خانواده یا یک متخصص بهداشتی درخواست کمک نمایند. در صورت شدت کسالت و عدم توانائی درخواست شخصی، بیمار اگر داوطلبانه در جستجوی کمک است،‌یکی از والدین یا قیم قانونی می تواند درخواست پذیرش نماید. در بیشتر ایالات کودکان کمتر از شانزده سال می توانند پذیرش شوند بشرطی که والدین آنها فرم درخواست را امضاء نمایند.

پذیرش داوطلبانه ارجح است زیرا شبیه به بستری شدن پزشکی است و این نشان می دهد که فرد مشکلات زندگی را می پذیرد و برای غلبه بر آنها در جستجوی کمک است و احتمالاً بطور فعال در پیدا کردن راه حل ها مشارکت می کند. بیشتر بیمارانی که به واحدهای خصوصی روانپزشکی بیمارستانهای عمومی وارد می شوند بطور داوطلبانه عمل می کنند.

زمانی که به این طریق پذیرفته شدند، بیمار همه حقوق مدنی را حفظ می کند از جمله حق رأی دادن، دارا بودن گواهینامه رانندگی و حق خرید و فروش دارائی، مدیریت امور شخصی، داشتن دفتر کار، انجام یک حرفه و مشارکت در فعالیت های تجاری. این تصور غلط است که همه پذیرش های بیمارستان روانی،‌ مشمول محرومیت از حقوق مدنی می شود. اگر چه پذیرش داوطلبانه خیلی مطلوب است،‌ولی همیشه ممکن نیست. بعضی مواقع بیمار ممکن است مورد آزار قرار گیرد، خودکشی کند یا برای خودش یا دیگران خطرناک باشد و حتی از دخالت های درمانی خودداری کند، در این موارد تعهدات غیرداوطلبانه ضروری است.

آیا باید یک فرد روانی اجازه داشته باشد که فرم داوطلبی پذیرش در بیمارستان را امضاء کند؟ اگر نه ، آیا همه بیماران داوطلب قبل از بستری شدن باید مورد آزمایش صلاحیت روانی قرار گیرند؟

پذیرش غیرداوطلبانه (حکم توقیف- پذیرش الزامی)

Involuntary Admission (Commitment)

در اواخر دهة 1940 سازمان بهداشت جهانی (WHO) گزارش داد که تقریباً 90% پذیرش ها در بیمارستانهای روانی آمریکا غیر داوطلبانه بوده است و تقریباً 10% داوطلبانه بوده است. این روند به پذیرش داوطلبانه بیشتری تبدیل شد. در سال 1963 ،‌ 30% داوطلب بودند،‌تا سال 1980 تقریباً نیمی از همه پذیرش ها در بیمارستانهای روانی داوطلبانه بود و در حال حاضر در حدود 73% از 6/1 میلیون پذیرش سالیانه در بیمارستان های روانپزشکی داوطلبانه است.

این روند نتیجه تنوع بیشتر در آئین نامه های پذیرش و قوانین دقیق تر در خصوص توقیفات غیر داوطلبانه است. اگر چه پذیرش الزامی غیرداوطلبانه تحت موشکافی دقیق قرار گرفته است،‌دادگاه عالی آمریکا سعی می کند که آنرا بر مبنای دو تئوری قانونی به رسمیت بشناسد:

اول؛ تحت قدرت پلیس خود، دولت اجازه دارد که جامعه را از اعمال خطرناک بیمار روانی حفظ نماید.

دوم؛ تحت قدرت های قیم یا سرپرست قانونی خود Parens Patriae دولت می‌تواند مراقب شهروندانی باشد که نمی توانند از خود مراقبت کنند مانند